با سلام و آرزوی قبولی توسلات عزیزان
مرحوم حضرت آیه الله طاهری نمایندۀ فقید مجلس خبرگان رهبری در استان گلستان ، از سالها قبل و زمانی که هنوز این عمل ارزشمند گمنام بود در ایام شهادت یا ولادت حضرت رضا علیه السلام همراه با گروهی از دیگر ارادتمندان مخلص ولایت ، پیاده از گرگان بسوی مشهد رهسپار می شدند.فرزند متقی ایشان حاج صادق که از اعضای جلسه مرحوم حضرت آقای مولوی قندهاری ( جلسۀ بیت الاحزان ) بودند معمولا به برخی اعضا ماجرا و زمان آن را اطلاع می دادند تا ما نیز از انجام این عمل زیبا و ارزشمند با به استقبال رفتن ایشان ، بهره ای ببریم و دوست و استاد با ایمانم آقای عباسی که از اعضای جلسه بودند ، گاهی به من یادآوری می نمودند .در یک سالی آقای عباسی ضمن اطلاع به من خودشان جهت استقبال به چناران رفتند و از آنجا همراه کاروان بودند و من نیز توفیق یافتم که در مسیر بین چناران و مشهد در خدمتشان باشم.آقای عباسی از اعضای پاک و متقی جلسۀ بیت الاحزان بودند و اکثرا روزه بودند و به عنایت خداوند توفیق مکاشفه پیدا کرده بودند ولی بسیار متواضع و کتوم بودند و اظهار نمی کردند و تنها در برخی جلسات آن هم به درخواست و اجازۀ حضرت آقای مولوی باطن جلسات را جهت استحضار اعضاء می فرمودند که این مطلب را حضرت آقای مولوی خودشان نیز در سخنرانی هایی که در همین سایت موجود است فرموده اند. الغرض در آن روز گروه به مشهد رسیدند و ابتدا در منزل آقای عباسی که در مسیرشان بود ، استراحت مختصری نموده و سپس بسوی حرم رهسپار شدند .ضمنا لازم به ذکر است که آقای عباسی از چناران با پای برهنه کاروان را همراهی می نمودند.کاروان پس از رسیدن به مشهد مستقیما به حرم مطهر مشرف شده و هر یک از اعضاء در گوشه ای به راز و نیاز با خداوند و حضرت رضا علیه السلام مشغول شدند. چند روز بعد آقای عباسی ماجرای مکاشفۀ زیبایشان را در خصوص کاروان نقل کردند که به استحضار عزیزان می رسانم .ایشان فرمود زمانی که گروه پیاده ها به حرم رسیدند نگهبانان حرم( خدام) ،دور مرقد مطهر را خلوت کرده و تنها به پیاده های حرم اجازۀ ورود می دادند . داخل محوطۀ مرقد مطهر یک خادم با جبروت و دارای ابهت بسیار ایستاده بود و افراد را هدایت و تقسیم بندی می کرد او آنها به سه گروه تقسیم نمود : گروه اول عوام ؛ که شتابان بسوی ضریح مطهر شتافته و دخیل آن شده بودند، گروه دوم خواص؛ بودند که حدود پنج یا شش نفر بودند و بسوی مرقد سنگی که آنجا بود رفتند و گروه سوم اخص ؛ که دو نفر بودند شامل مرحوم آقای آیه الله طاهری رحمه الله علیه و آقای عباسی که بسوی بسوی مرقد خاکی که خود حضرت نیز شخصا در آنجا حاضر بودند، هدایت شدند .آقای عباسی فرمود من در حضور حضرت که نشستم حضرت به من فرمودند آیه الکرسی بخوانم و به مرحوم طاهری فرمودند سورۀ یاسین را بخوان.سپس من به آرامی دست بردم و اندکی از خاک مرقد را برداشتم اما بلافاصله آن را بازگرداندم و سپس تصمیم گرفتم دست حضرت را ببوسم اما در فاصلۀ میلیمتری لبانم از بوسیدن منصرف شدم .خادم مخصوص موقع بازگشتن مرا به حضور طلبید و گفت دو سوال را جواب بده چرا خاک را برداشتی و بازگردانیدی و چرا از بوسیدن منصرف شدی؟ به ایشان پاسخ دادم در مورد خاک دیدم در حضور حضرت اجازه نگرفته ام و برداشتن بدون اذن حضرت خلاف ادب است لذا بازگردانیدم و در مورد بوسیدن دست مبارک حضرت دیدم من با این لبان چه بسا گناه غیبت یا دیگر گناهان را انجام داده باشم و لذا لبانم در شان تماس با دست پاک و مطهر و عاری از گناه حضرت نیست لذا منصرف شدم که دیدم خادم لبخندی زد و ما مرخص شدیم در خاتمه به استحضار عزیزان می رساند اولا زائران محترم تمامی اماکن متبرکه باید ضمن رعایت نهایت ادب و تواضع یادشان باشد که کجا هستند و چه کسی را زیارت می نمایند و توجهشان به زرق و برق حرم ها پرت نشود و متاسفانه بارها شاهد هستیم که زائرین گله می کردند که از شدت ازدهام موفق به زیارت نشده اند چون دستشان به ضریح مطهر نرسیده است ؟؟؟ که معمولا به آنها پاسخ می دهم باید دلتان برسد و با دل وارد ضریح مطهر شوید و ثانیا در کمال آرامش و تمرکز زیارت خود را بجا آورند و هیچگونه مزاحمتی برای دیگر زائران ایجاد نکنند و مطمئن باشند امام آنان را می بیند و حتی نظاره گر قلبهای آنان نیز می باشد و طبق دستورات مرحوم آقای مولوی قندهاری حتما زیارت حضرت اباعبدلله حسین علیه السلام را نیز پس از زیارت آن امام و معصوم قرائت بفرمایند و بدون آن گویا نماز بدون وضو بجا آورده اید ( در نوارهای سخنرانی همین سایت موجود است ).فقط مطلب بسیار مهمی که باید بخاطر داشته باشیم این است که پس از انجام زیارات و اعمال عبادی یا اعمال خداپسندانه همواره خود را پست و ناچیز و کوچک بدانیم تا دچار عجب و منیت نشویم که همچون آتشی ثواب عمل ما را خواهد سوزانید.
توجه :
در خصوص اعمال عبادی ، طبق فرمایش معصومین علیهم السلام فرمودند افضل الاعمال احمزها یعنی با فضیلت ترین اعمال استوارترین و قویتری و سخت ترین اعمالند ،و زیارت با پای پیاده آن هم با پای برهنه به علت زحمت و مشقت بسیار آن دارای فضیلت بسیار است.سالها قبل استادم در دانشگاه فردوسی در واحد درسی رفتارشناسی مطلبی را مطرح کرد که بسیار جالب است.ایشان فرمود در یک پروژه تحقیقاتی دانشمندان متوجه شدند که مرغی که از تخم خارج می شود اولین شیء متحرک را بعنوان مادر پذیرفته و تا مدتی بدور آن می ماند.سپس آزمایش را در دو محیط صاف و سنگلاخی و پر از مانع تکرار کردند و نتیجۀ جالبی گرفته شد.زمانی که پرندۀ از تخم خارج شده مجبور می شود شیء متحرک را در محیط صاف و روان دنبال کند مثلا تا سه روز بدور آن می ماند ولی هنگامی که آن شیء را در محیط سنگلاخی و مشکل دنبال می کند مدت بسیار بیشتری آن را بعنوان مادر پذیرفته و بدور آن می ماند.در مورد انسان نیز چنین است و هرچه اعمال سخت تر باشد آن اعتقاد بیشتر در اعماق قلبمان رسوخ کرده و ایمانمان استوارتر می شود چرا که برای کسب آن زحمت بیشتر تحمل نموده ایم که یکی از این اعمال روزه است که علارغم داشتن طعام از خوردن و آشامیدن با اراده خودداری می کنیم مخصوصا نظیر امسال در هوای گرم تابستان .حال که عملی سخت را به انجام رسانده ایم جهت اینکه حداکثر بهره را برده باشیم با عنایت به مراحل مقاله درخت سعادت که هدف اعمال را سعادت می داند ، باید سعی کنیم اعمالمان را که در مرحله سوم آن قرار دارند طبق فرمول مراحل آن پیش ببریم یعنی مراحل ادب و تواضع و عشق و ………باشد که انشاءالله مورد قبول حضرت حق قرار گیریم.
با احترام-حسن زاده