بسمه تعالي
سحر ندا شد ز كويي جانان كه عاصيان را بكار داريم براي عفو گناه كاران سحرگهان انتظار داريم
گناه كارا به يادمائي چو توبه كردي مراد مايي رموز اسم جواد مائي به عفو خود افتخار داريم
اگر نيايي به منزل ما و گر گريزي ز محفل ما به دامت آرد سلاسل ما تفضل بي شمار داريم
بيا به آن آه و درد و سوزت به نزد دلدار دل فروزت كه تا به جنّت دهد بروزت كرامت آشكار داريم
تو بنده گي كن و ما خدايي ، مكن تصور ز ما جدايي نفس كشيدي به صبحگاهي، يگان يگان را شمار داريم
خطا نمودي عطا نمايم، شدي چو نادم سخا نمايم بيا كه دردت دوا نمايم، بهشت دار القرار داريم
به عافيت آيي سويي دلدار مده خودت را شكنج و آزار صلاحت اين است زود رو آر وگرنه سجين و نارداريم
تو خود نداني كه از كجايي بدان كه با ما تو آشنايي قدم برون نه ازين گدایی كزين گدائيت عار داريم
درين كهن دير بي لطافت نظر فكندم ز فرط رحمت برو به اخلاص و استكانت به هفت موضع مزار داريم
يكي است مكه دوم مدينه سيم نجف كوست بي قرينه به كربلا رو بشو زمينه شهيد والاتبار داريم
به كاظمين رو ببین دو باغ فردوس خلد آيين برو به مشهد شكوفه برچين كه قبه زر نگار داريم
حسن ز فرط گناهكاري سرت به زانوي شرمساري قبولي مايي بيا به زاري چو تو سيه رو هزار داريم
تالیف مرحوم حضرت آیه الله مولوی قندهاری ( مولوی نسب )رحمه الله علیه
That insight solves the problem. Thanks!