بسمه تعالی
همانطور که قبلا نیز عرض شد دوست داشتن سه مدل است ؛ نقطه ای ، خطی و مثلثی . در نقطه ای فرد فقط خودش را دوست دارد و دیگران برایش مهم نیستند مانند تمامی دزدها و سارقین و افراد خلافکار ، در روش خطی فرد دیگران را بشرط کسب منافع دوست دارد و معامله ای است مثلا پدرش را دوست دارد بشرطی که پول توجیبی به او بدهد و معلم را دوست دارد بشرطی که نمره قبولی بدهد و خداوند و ائمه معصومین را بشرطی دوست دارد که حاجاتش را براورده کنند و در روش سوم یعنی مثلثی فرد دیگران دوست دارد بدون هیچگونه توقع و فقط برای رضای خداوند و این روش بهترین روش است چون بدون توقع است .
سالها قبل روزی در یکی از جلسات کلاس مدیریت استاد فرمود چند سال قبل مقاله ای تحت عنوان مقاله شادی توسط یونسکو بعنوان یکی از مقالات برتر سال معرفی شد به این شرح که میگوید شادی مساوی است با عمل تقسیم بر توقع یعنی اگر می خواهیم شادی مان زیاد شود عمل خیری که برای کسی انجام دادیم توقع تشکر و تقدیر توسط او از خودمان را به حداقل برسانیم چرا که در هر معادله ای اگر میخواهیم نتیجه زیاد شود یا باید صورت کسر را زیاد کنیم و یا مخرج را کوچک نماییم که در اینجا عمل یعنی صورت کسر ثابت است لذا برای افزایش نتیجه بایستی مخرج کسر یعنی توقع را به حداقل رساند. اما این نتیجه یک نقص و خلاء دارد و ان این است که به چه انگیزه ای و برای چه توقع خود را کاهش دهیم اما زمانی که استاد مشغول تدریس این مبحث بود به خاطرم امد که دین اسلام حدود ۱۴۰۰ سال قبل توسط اولیاء و ائمه معصومین ع اعلام کرده که اعمال خوب را قربه الی الله یعنی برای رضای خداوند و ( بروش مثلثی ) انجام دهید یعنی اولا بدون توقع باشد و ثانیا برای رضای خداوند و تقرب بسوی او باشد که خلاء مقاله یونسکو را با نیت انجام عمل خیر برای رضای خداوند متعال کاملا پوشش داده و تکمیل میکند .
با احترام و ادب حسن زاده