بسمه تعالی
اوایل انقلاب روزی در سخنرانی شهید دیالمه در محل دانشکده ادبیات شرکت کردم .شهید پشت میکروفن رفت و گفت بپاس قدر دانی از شهدای انقلاب یک دقیقه سکوت …..نمیکنیم .همه تعجب کردند که جمله اش را تغییر داده و سکوت می کنیم را به سکوت نمیکنیم تبدیل کرد و ایشان ادامه داد چون استکبار سکوت ما را می خواهد .خدا رحمتش کند من هم تسلیت ایام شهادت امام حسین را به امام زمان و ائمه معصومین از دو منظر عرض می کنم .یکی بواسطه شهادت مظلومانه اباعبدالله و خاندان و اصحاب حضرت و دیگری که مهمتر است تسلیت به امام حسین علیه السلام و امام زمان و ائمه معصومین بواسطه وجود ما اکثرا شیعه نمایانی که ادعای عزادار بودنمان گوش فلک را کر کرده البته اقلیتی جزئی شامل آن نمی شوند، در حالی که اباعبدالله عزادار نمی خواهند بلکه اصحاب با وفا می خواهند ، هم در آن زمان و هم اینک ، که پیرو سیرت و سلوک و هم سنخ با رفتار ایشان زندگی و رفتار نمایند اما ما متاسفانه “عمل را برای عمل ” انجام میدهیم .نماز میخوانیم که نماز خوانده باشیم ؛ عزاداری میکنیم که عزاداری کرده باشیم و تدبیر و اندیشه نمی کنیم که هدف امام حسین علیه السلام از بپا کردن عاشورا و هدف ائمه از تکریم و بزرگداشت آن چه بوده است .فقط عزاداری را در لباس سیاه بتن کردن و شعارهای فدایت شوم روی کاپوت و پشت شیشه ماشین و زدن پرچم عزا و چای و شربت دادن میدانیم و بس . البته خیمه زدن و پخش مداحی و اعلام عزاداری کاری بسیار پسندیده و ارزشمند و عین تولی و تبرا و از واجبات فروع دین است اما این هدف اباعبدالله نبوده است بلکه هدف ایشان همان هدف پیامبر صل الله علیه واله بوده است که فرمودند ” انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق من مبعوث شدم تا مکارم اخلاقی را ترویج دهم .که محاس اخلاقی جنبه بیرونی و خروجی رفتار و مکارم الاخلاق جنبه درونی کمالات انسانی را شامل می شوند .
آیا ما هم چنین شیعیان و عزادارانی هستیم؟ شیعه راستین نماز می خواند ، دعا و قران می خواند ، روزه می گیرد و عزا داری از باب تولی و تبرا انجام میدهد و دیگر فروع دین را انجام میدهد اما با این نیت که تذکری برای بیاد خداوند بودن باشد برای رعایت تقوا و تقوا در لغت بمعنی مراقبت و نگهداری اما نه برای ترس از خداوند بلکه برای اثبات عشق و دوست داشتن خداوند است که متاسفانه اکثرا تقوا ترس از خداوند ترجمه می شود و شیعه تقوا را رعایت میکند تا سنخیت یابد با صفاتی که مطلوب معشوقش میباشد و سنخیت می یابد تا توسلش مقبول معشوق افتد و توسل میکند تا مورد عنایت قرار گیرد که با عنایت معشوق به صفات او معرفت خواهد یافت و با این معرفت شیفتگی و عشقش روزبروز افزون یابد .آنکه عاشق شد قلبش متواضع و رفتارش مودبانه و همواره به یاد معشوق و شکرگذار زبانی و عملی نعمت های او خواهد بود و این است شیعه و عزادار راستین .
اینک بجهت حسن ختام روایتی زیبا در همین مبحث از صفحه ۱۷ کتاب آداب معاشرت از دیدگاه معصومین تالیف مرحوم شیح حر عاملی تقدیم حضور میگردد :
(از کتاب اصول کافی)، ابى اسامه زيد شحام گويد: امام صادق (ع) به من فرمود: به آنان كه از من اطاعت و به سخنانم عمل می کنند سلام برسان و بگو ، شما را به تقواى خداى عز و جل، و پرهيزکارى در دين، و كوشش در راه خدا، و راستى در گفتار، و برگرداندن امانت به صاحبانش، و سجده طولانى، و خوشرفتارى نسبت به همسايگان سفارش می کنم، زيرا حضرت محمد (ص) به همين منظور مبعوث شده است. و به كسانى كه به شما اعتماد می کنند چه نيكوكار باشند يا بدكار، امانت را برگردانيد زيرا پیامبر (ص) حتى به اداى سوزن و نخ فرمان داده است. صله رحم به جا آوريد و در تشييع جنازه شركت كنيد و به عيادت بيمار برويد و اداى حقوق نماييد زيرا به كسى از شما مى توان جعفرى مذهب گفت كه در دينش متّقى، و درست گفتار و امانتدار و با مردم خوشخو باشد، و چنين شخصى با اين گونه كارهايش مرا مسرور مىسازد، و اين است روش و آيين جعفرى.
اگر شيعه ما داراى اين صفات نباشد برايم مايه اندوه و ننگ است، و مردم می گویند: اين است آيين جعفر صادق (ع)، به خدا سوگند پدرم ، حضرت باقر (ع) ،به من فرمود: كسى از پيروان حضرت على (ع) زينت قبيله اى است كه از همه كس بيشتر اداكننده امانت، و برآورنده حقوق و در گفتار و امانت از همه صادق تر باشد به گونه اى كه اگر از هر كس در باره او سؤال شود بگويند مانند فلانى بايد بود، زيرا از ما امانتدارتر و درست گفتارتر است.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته