با سلام ،
همانطور که قبلا نیز عرض شد سعادت انسانها در بستر کسب رضایت خداوند متعال و رضایت خداوند در بستر عمل به فرامین اوست اما شرط قبولی و زیبایی عمل در بستر ادب است . البته بستر ادب نیز ، ادب قلبی یا تواضع است که اگر در این بستر نباشد چاپلوسی و ریاست همچنین تواضع نیز خود بستر و پیش شرطی دارد که همان عشق و دوست داشتن است یعنی تا دیگران را دوست نداشته باشیم نسبت به آنها متواضع و خاشع نخواهیم بود و همچنین عشق نیز در بستر معرفت حاصل می شود ” و من عرفنی عشقنی” یعنی با معرفت و شناخت است که انسان عاشق می شود و بستر معرفت نیز عنایت است یا به بیانی تا مجنون رخ لیلی نبیند و معرفت به صفات و زیبایی های او پیدا نکند عاشقش نخواهد شد و این مقوله نزولی است یعنی از بالا به پایین یعنی معشوق که در اینجا بطور مثال لیلی است باید عنایت و توجهی به مجنون بنماید و پرده از رخ برکشد تا مجنون جلوه های زیبایی او را ببیند و معرفت پیدا نماید و عاشقش شود و این مهم صعودی میسر نمیشود یعنی که بطور مثال مجنون در خصوص صفات لیلی کتاب بخواند و مطالعه کند و اطلاعات کسب نماید که چشمان لیلی چنان است و ابرویش چنان و…زیرا اطلاعات به ذهن میرود و مشاهده رخ یار به دل می نشیند . در خصوص خداوند متعال نیز همینطور است یعنی هزاران کتاب هم که ما در خصوص صفات ذات حق مطالعه کنیم اطلاعات به ذهن ما سپرده میشود و به دل نشستن آن زمانی است که حضرتش به ما عنایت نموده و حجاب از رخ صفات خود بردارد و بستر این عنایت مطالعه و کاوش نیست بلکه توسل است و توسلات نیز بستر و شرط قبولی اش سنخیت است یعنی شبیه بودن صفات عاشق با صفات مطلوب معشوق که در خصوص مثال لیلی و مجنون آراستگی و زیبا و شبیه شدن مجنون است به صفاتی که مطلوب لیلی است و این مقوله در رابطه با خداوند و ائمه معصومین علیهم السلام ، سنخیتی است که در بستر رعایت تقوا کسب میشود و تا عاشق خداوند مزین به زینت تقوای الهی نشود سنخیت نیافته و مورد عنایت قرار نخواهد گرفت تا جلوه های معشوق به او نشان داده شود و عاشق شود .و اما تقوا نیز بستری دارد که آن تذکر است یعنی یادآوری مستمر لزوم رعایت تقوا و دوری از غفلت که همانا اذکار و ادعیه ، قرائت قران مجید و ده فروع دین همگی تذکراتی هستند برای یادآوری رعایت تقوا تا همیشه ناممان در زمره عاشقان و شیفتگان حضرتش ثبت و ضبط باشد
ان شاءالله. – با احترام و ادب