بسمه تعالی
خداوند تمامی رفتگان را رحمت کند از جمله استاد اخلاق مرحوم اقای مولوی قندهاری رحمه الله علیه که میفرمودند هر روز ما کربلاست و باید بیاد اباعبدالله الحسین باشیم .اما واقعه کربلا متاسفانه آنطور که برخی روحانیون و مداحان آن را راه درامد خود قرار داده اند روز مصیبت اهل بیت نیست بلکه روز عشق بازی و دلدادگی اباعبدالله و اصحاب و یارانشان با ذات اقدس اله است و اغاز آن از مکه و طواف بدور خانه معبود شروع گردید . قبلا در مقاله دوست داشتن عرض شد که دوست داشتن سه مدل است نقطه ای ، خطی و مثلثی که فرد نقطه ای فقط خودش را دوست دارد و خطی شرطی و معامله گونه و کاسبانه و مثلثی عشق واقعی است که خود سه مرحله است تخلیه ، ابراز و اثبات .که عاشق ابتدا بایستی از منیت و آنچه به من تعلق دارد قلب خود را تخلیه و آنگاه عشق و خانه دل را به ذات اقدس اله عرضه و ابراز نموده و سپس این عشق را اثبات نماید .اباعبدالله لبیک های طواف را با ایثار جان خود و عزیزان و اسیری اهل بیتش اثبات نمودند و این درسی برای تمامی شیعیان است که شیعه گری فقط لق لق زبان نیست بلکه اثبات می خواهد ، گذشتن از حب جان و مال و مقام و داشته های دنیوی را می طلبد. همجنین قبلا در مقاله درخت سعادت عرض که بستر دوست داشتن معرفت است یعنی تا معرفت نداشته باشیم عاشق نخواهیم شد و بستر معرفت عنایت است یعنی تا معبود گوشه چشمی نشان ندهد معرفت حاصل نخواهد شد و بستر عنایت توسل و شیون است و بستر توسل سنخیت و شبیه بودن عاشق به صفات مطلوب معشوق است و بستر سنخیت تقواست . قرائت زیارت عاشورا و دیگر زیارات ، توسل به معصومین است و زمانی نجات دهنده ما میباشند که بسترهای توسل لحاظ شوند یعنی سنخیت در پرتو رعایت تقوا و زمانی که مقبول افتد مورد عنایت قرار گرفته و به مقام معرفت میرسیم و با تمام وجود شیفته و عاشق ذات اقدس اله و اهل بیت که ابواب خانه معشوق هستند ، میشویم . که این عشق نمودش در دوست داشتن مخلوقات و متعلقات معشوق و خیر رسان بودن و خدمت صادقانه به انان جلوه گر میشود .پس خروجی قرائت زیارت عاشورا عمل و عمل و عمل و خدمت صادقانه و عاشقانه به مردم است و اگر هزار بار خوانده شود ولی این خروجی را نداشته باشد فقط لق لق زبان بوده است.
یک پیشنهاد ؛
در توسل معمولا دستها را بسوی آسمان بلند میکنیم ولی آسمان و کهکشانها گرچه خیلی عظمت دارند اما بر عظمت خداوند محاط نبوده و عظمت خداوند برتر است و اگر دستها را بسوی عظمت زمین و تخوم الارضین یا مرزهای زمین بگیریم باز هم عظمت خداوند متعال برتر است اما یک مکان هست که خداوند با تمام عظمت آنجا جمع میشود و آن قلب مومن است لذا پیشنهاد میشود پس از اقامه نمازهای واجب دست راست را بر روی قلب قرار داده و خداوند را خطاب قرار داده و در سه جهت ؛ کعبه معظمه به نیت امام حسین ع و مشهد مقدس به نیت حضرت رضا ع و مجددا کعبه معظمه به نیت امام زمان عج ابتدا دست را برروی قلب خود قرارداده با قرائت اللهم العن اول ظالم …قلب را از غیر او تبرا نموده و سپس دست را بسوی مرقد مطهر امام گرفته و عرض سلام و توسل به ایشان (مولای انی توجهت و توسلت بک الی الله …) البته در سلام بسوی حضرت رضا ع میتوان توسل زیر را نیز قرائت نمود؛
” یا علی موسی الرضا انظر الینا قد اتیت خائف مما لدینا نجنا مما نخاف یاعلی یا علی یا علی ”
و سپس مجددا دست را برروی قلب قرار داده با عنایت به اینکه امام باب الله هستند به خداوند متعال عرضه می داریم ؛
یا الله یا الله یا الله الهی عبیدک بباب بابک ، فقیرک بباب بابک ، اسیرک بباب بابک ، مسکینک بباب بابک ، مستغفرک من ذنوبه اثامه خطیئاته رکوعه سجوده قیامه قعوده لیله و نهاره بباب بابک ؛ یسئلک ما لا یخفی علیک یا سریع و یا مجیب یا سریع و یا مجیب یا سریع و یا مجیب. ان شاءالله با این توسل حال خوبی حاصل و مورد عنایت خداوند متعال قرار گیرید.آمین یا رب العالمین
ادادتمند دوستان اهل بیت – حسن زاده
سلام و درود جناب حسن زاده
گمان میکنم عبارت «روز عاشورا روز مصیبت اهل بیت نیست» جمله مناسبی نباشه. با شما موافقم که متاسفانه منبع نون درآوردن عده ای شده اما طبق کلام خود ال الله در روایات و حتی خود زیارت عاشورا، روز عاشورا روز مصیبت اهل بیت نامیده شده.
وفقکم الله