بسمه تعالی
روز عرفه از مهمترین و با ارزش ترین روزهای شیعیان است که ۰ امام حسین علیه السلام ، با بهترین و عاشقانه ترین کلمات معشوق خود را می خواند اما ما باید مراقب باشیم عمل را برای عمل انجام ندهیم یعنی بطور مثال دعای عرفه نخوانیم که دعای عرفه خوانده باشیم بلکه در فلسفه ان تفکر کنیم . گفته شد بستر عمل ، ادب است یعنی عملی زیبا و پسندیده است که مودبانه باشد و بستر ادب تواضع است و بستر تواضع دوست داشتن و بستر دوست داشتن معرفت است . دعای عرفه مملو از کلمات و راز و نیازهای عاشقانه اباعبدالله حسین ع با خداوند متعال است اما صرف قرائت این دعا ما را به درک عرفه نمی رساند بلکه باید بسترهای عرفه و معرفت را شناسایی کنیم تا به درک ان برسیم .بستر معرفت ، عنایت است و بستر عنایت توسل و بستر توسل سنخیت و بستر سنخیت تقواست و بستر تقوا تذکر که شامل ادعیه ، قران و ده فروع دین است پس نماز ، دعا ، قران و… که میخوانیم بایستی با توجه و حضور دل باشد تا کاملا بیاد خداوند باشیم .
چرا ؟ که تقوا را رعایت کنیم .
چرا؟ که با رعایت تقوا سنخیت پیدا کنیم با صفاتی که مطلوب معشوق مان یعنی خداوند متعال است .
چرا؟ که توسلاتمان مقبول و مورد استجابت خداوند متعال قرار گیرد،
چرا؟ که با استجابت توسل ، مورد عنایت خداوند متعال قرار گیریم ،
چرا ؟ که با جلب عنایت او ، معرفت یابیم به صفات حضرتش،
چرا؟ که با کسب معرفت عاشقش شویم ،
چرا ؟ که با ذوب شدن در عشق خداوند زندگی مان مملو از تواضع و ادب نسبت به موجودات عالم شود که مخلوق معشوق ماست و این غایت هدف دعای عرفه است که نمود آن را در صحرای کربلا شاهدیم که امام بهترین و والاترین و پاکترین انسانها به ساحت خداوند متعال تقدیم می نماید
چرا ؟ که میبینیم اول عرفه است و روز بعد عید قربان .تا معرفت پیدا نکنیم درک نخواهیم کرد که چه چیزی قربانی کنیم و یقین بدانیم بهترین قربانی به درگاه الهی من و منیت است که هر کس موفق به قربانی آن شد بدون شک سعادت دو گیتی نصیبش خواهد شد.چنانکه امام حسین ع که در اوج معرفت در دعای عرفه سیر میکنند ، بدن پاک و مطهر خود و فرزندان و دوستان و بستگان و یاران صدیق خود را در طبق اخلاص قربانی به در گاه خداوند متعال پیشکش نمودند.
اما متاسفانه برخی از ما شیعیان فقط بلدیم به یکدیگر تبریک ارسال کنیم یا ریاکارانه خیابانها را پر کنیم از پلاکاردها و پارچه های تبریک و تسلیت سیاه و سفید و پشت شیشه خودروها شعار نویسی کنیم ببعضا بدون هیچ معرفت و شناخت و عمل هم سنخ با صفات معصومین علیهم السلام .
شروع واقعه عظیم کربلا از مکه بود انجا که احرام بسته میشود و اولین طرد من و منیت انجاست که دستور میدهند خود را در آئینه نگاه نکن ، خود را نخاران ، برای راحتی نفس از سایه عبور نکن و…خلاصه از هرچه نفست دوست دارد پرهیز کن آنگاه پس از تخلیه خانه دلت از منیت برو و هفت مرتبه بعدد بینهایت حول محور الله لبیک گویان طواف کن ولی این ابراز اثبات لازم دارد که اثباتش قربانی کردن است .ابراهیم حب اسماعیل در وجودش بود لذا ابتدا دستور امد حب اسماعیل را ذبح کن که با موفقیت از این ازمایش بیرون امد و اباعبدالله حسین ع نه که حب فرزند بلکه تمامی انچه داشت از جان و مال خود و فرزندان و یاران را در اثبات لبیک خود قربانی نمود و این درس برای شیعیان است که اگر با بستن احرام دل را از حب غیر خداوند تخلیه میکنید اثباتش بندگی و اثبات لبیک هایتان هنگام طواف کعبه ، قربانی کردن عزیزترین چیزهایتان میباشد که من و نفس اماره و منیت است .خداوند متعال ما را در این امتحان الهی با معرفت وارد و موفق بدارد.
والسلام علی من اتبع الهدی
با احترام حسن زاده